ΓΙΑΤΙ ΓΛΥΤΩΝΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ;

Πολύς κόσμος αναρωτιέται συχνά γιατί αυτοί που κυβερνάνε, ενώ διαπράττουν ένα σωρό αδικήματα εις βάρος του λαού δεν φυλακίζονται. Το ίδιο και με τους βουλευτές, τι είναι αυτό που τους προφυλάσσει; ποιά είναι αυτή η ασπίδα που πάντα κρατάνε και είναι ασφαλείς από τον νόμο;

Η βουλευτική ασυλία είναι το κλειδί της επιτυχημένης αποφυγής όλων των αδικημάτων των βουλευτών. Αυτό με κάνει να αναρωτηθώ, είναι δίκαιο αυτό; Το Σύνταγμα και οι νόμοι δηλαδή κόβονται και ράβονται στα μέτρα τους. Αυτό σημαίνει ότι πολύ εύκολα μπορούν να κλέβουν και  στην πράξη να μην διώκονται ποτέ. Ο θεσμός της βουλευτικής ασυλίας, αφορά λένε  την προστασία και το κύρους του πολιτεύματος, στην Κοινοβουλευτική του διάσταση, από καταχρηστικές μηνύσεις ή ακόμα και “προσβλητικές” δικαστικές αποφάσεις, που θα οδηγούσαν στην φυλακή τους βουλευτές. Γι' αυτό τίθεται ως “φίλτρο” η απόφαση του Σώματος των βουλευτών. Δηλαδή όποιος γίνει βουλευτής αυτόματα εξασφαλίζει την ασυλία του και δεν θα διώκεται για ότι και αν κάνει. Αυτό εσείς το βλέπετε σωστό; Που είναι η ισότητα των πολιτών; εδώ παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα του πολίτη. Αν ένας πολίτης κάνει μια καταγγελία για ένα βουλευτή ότι χρηματίστηκε δεν θα μπορεί να του κάνει μήνυση γιατί έχει την βουλευτική ασυλία. Άρα ο (έξυπνος) νόμος που συνταγματικά θεσπίστηκε  και ψηφίστηκε  είναι παράνομος.

Αυτοί που σκέφτηκαν και ψήφισαν  αυτό τον νόμο ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν. Αν γίνει άρση της ασυλίας των  βουλευτών τότε θα μπορούν να κατηγορηθούν και να δικαστούν όλοι αυτοί που εγκλημάτησαν σε βάρος του Ελληνικού λαού. Και επιπλέον αν οι υπόλοιποι ξέρουν ότι υπάρχει πιθανότητα να δικαστούν και να φυλακιστούν, δεν νομίζω πως θα έκλεβαν με τόση ευκολία και η χώρα μας δεν θα έφτανε σε αυτά τα μαύρα χάλια που βρίσκεται τώρα. Βλέπουμε εδώ και καιρό ένα μεγάλο σκάνδαλο, αυτό του Βατοπεδίου και είναι μπλεγμένοι μέσα βουλευτές και  υπουργοί από τα δύο μεγάλα κόμματα. Όλος ο κόσμος αναρωτιέται, γιατί αυτοί δεν διώκονται ποινικά; Για τον απλούστατο λόγο, γιατί  κάνουν κατάχρηση της βουλευτικής  τους ασυλίας, και κατά δεύτερο γιατί τα αδικηματά τους έχουν παραγραφεί, χάρη στους νόμους που έχουν εφεύρει.

Όμως το μεγαλύτερο και πιο επιζήμιο σκάνδαλο της εποχής  μας, είναι αυτό με την υιοθέτηση του Αγγλικού δικαίου στις δανειακές συμβάσεις μας. Αν επαληθευτεί ότι η κυβέρνηση Παπαδήμα προχώρησε σε αυτή την πράξη για να πάρουμε το περίφημο δάνειο, τότε πάει η Ελλάδα μας έχει σβηστεί από τον χάρτη. 

 Τώρα να δούμε τις συνέπειες που θα είχε για την Ελλάδα, η υπαγωγή του PSI+ στο αγγλικό δίκαιο: Αυτό σημαίνει ότι στο μέλλον το νομικό πλαίσιο γίνεται στον  μέγιστο βαθμό φιλικό προς τα συμφέροντα των πιστωτών, χωρίς να μπορεί η Ελληνική βουλή να νομοθετήσει μεταβολές στο  θεσμικό πλαίσιο που θα ισχύει για τα ομόλογα. Δηλαδή αν το Ελληνικό δημόσιο αδυνατεί να αποπληρώσει το ομόλογο και τους υπέρογκους τοκογλυφικούς τόκους του, τότε ένα ξένο δικαστήριο  θα αποφασίσει να δοθεί στους δανειστές, κινητή και ακίνητη περιουσία του δημοσίου όπως, κτήρια, παραλίες ορυκτός πλούτος, ακόμη και τις φορολογικές υποχρεώσεις προς το κράτος του κάθε φορολογούμενου Έλληνα. Αυτό σημαίνει πλήρη απώλεια εθνικής κυριαρχίας.

Όπως καταλαβαίνετε τα καμάρια μας βλέποντας ότι δεν θα επανεκλεγούν, παραδίδουν όλο το ψωμί της χώρας μας για να φάνε το ψίχουλο, που αν ήταν τίμιοι δεν θα το έτρωγαν. Και φροντίζουν με αυτό τον τρόπο να εξασφαλιστούν αυτοί, τα παιδιά,  και τα εγγόνια  τους, αδιαφορώντας για την πατρίδα και τον λαό της.

Για αυτό καλό είναι να φωνάξουμε όλοι μαζί και να ζητήσουμε να καταργηθεί αυτός ο καταχρηστικός νόμος που παραβιάζει τα δικαιώματα του πολίτη και ενθαρρύνει τους πολιτικούς.  Από εδώ νομίζω πρέπει να ξεκινήσουμε, αν θέλουμε μια σωστή, ελεύθερη και ισόνομη χώρα. Επιτέλους να έχει και τον λόγο ο απλός πολίτης, αφού τους ανεβάσαμε για να διαχειρίζονται την τύχη μας και τα συμφέροντα του Ελληνικού κράτους και όχι τα δικά τους συμφέροντα. Ξεκινάμε δυναμικά με το να φωνάξουμε όλοι μαζί για την κατάργηση της   ασυλίας  και της παραγραφής των αδικημάτων των βουλευτών, και έπεται η συνέχεια.

  
Μύριαμ Κ. Ρόδος