Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

Η ΡΟΔΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΗΣ

Με δάκρυα στα μάτια παρακολουθώ όλες αυτές τις ημέρες τα δραματικά γεγονότα της Ρόδου μας. Άνθρωποι έχασαν τόσο άδικα τις ζωές τους, σπίτια πλημμύρισαν, περιουσίες καταστράφηκαν μέσα σε λίγες ώρες. Ο τρόμος και η απελπισία ήρθε για άλλη μια φορά στο σμαραγδένιο νησί. Οι υλικές καταστροφές είναι ανυπολόγιστες η Ρόδος δεν προλαβαίνει να γιατρέψει τις πληγές της και συνέχεια εμφανίζονται καινούριες. 

Η θλίψη μου είναι μεγάλη, ο πόνος και η οργή με έχουν κυριεύσει, όμως το μυαλό μου έχει την ικανότητα να αναζητεί πάντα το φως και ένα μονοπάτι  για να φύγει από τον πόνο. Μέσα στη λύπη μου λοιπόν άρχισε ξαφνικά να αναβλύζει μέσα μου, η χαρά και η υπερηφάνεια. Όχι δεν τρελάθηκα, σκέφτηκα τους εθελοντές διασώστες Ροδίτες μας που χωρίς κανένα όφελος και με κίνδυνο της ζωή τους βάζουν τον εαυτό τους ασπίδα. Οι Ροδίτες και οι Ροδίτισσες λατρεύουν τον τόπο μας και το απέδειξαν πολλές φορές, με τις πράξεις αυτοθυσίας που κάνουν.


Οι Ροδίτες ιππότες μας, όταν το νησί κινδυνεύει ή έστω κάποιοι άνθρωποι, αψηφούν τον κίνδυνο και προσπαθούν να κάνουν οτιδήποτε, για να αντιμετωπίσουν τις δύσκολες καταστάσεις. Το είδαμε στις πρόσφατες πυρκαγιές, όταν ερχόντουσαν απλοί  πολίτες με τα δικά τους μέσα που διέθεταν, όπως με τρακτέρ και σκαπτικά μηχανήματα και με αυτοθυσία  έπεφταν στην φωτιά για να την  σταματήσουν. Όλοι πιστεύω θα είδατε το συγκλονιστικό βίντεο με την διάσωση δυο ηλικιωμένων, από την καταρρακτώδη βροχή. Οι κραυγές απελπισίας μιας γυναίκας,  για την ανάπηρη αδελφή της, ακόμα ηχούν στα αυτιά μου. Όμως ταυτόχρονα καμάρωσα τα παλληκάρια μας τους Ροδίτες, γιατί χάρη στο θάρρος και την  αγάπη τους για τον συνάνθρωπο, κατάφεραν να σώσουν τους ανθρώπους. 


Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους ανώνυμους ιππότες και να τους συγχαρώ για την μεγάλη αγάπη τους  στο νησί και τους συνανθρώπους μας. Για αυτό θα σας πω ότι, όσο υπάρχουν ιππότες η καρδιά της Ρόδου θα χτυπάει δυνατά. Ενωμένοι θα ξεπεράσουμε όλες τις συμφορές, είτε κακοκαιρίες λέγονται, είτε αδιαφορία του κράτους, είτε εξωτερικός  εχθρός. Εμείς οι Ροδίτες βαφτιζόμαστε σταυροφόροι του νησιού μας και όποιος προσπαθήσει να μας κάνει κακό, θα μας βρει όλους ενωμένους και αποφασισμένους να υπερασπιστούμε το νησί  και τους ανθρώπους του.

Ροδίτες και Ροδίτισσες μου, ψηλά το κεφάλι. Η  Ρόδος μας χρειάζεται τώρα δυνατούς και ενωμένους. Είμαι περήφανη που είμαι νησιώτισσα, είμαι χαρούμενη που είμαι Τσαμπίκα  :)

Μύριαμ Κ. Ρόδος

3 σχόλια:

Unknown είπε...

ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΡΟΔΙΤΗΣ Η ΡΟΔΗΤΙΣΑ ...................ΠΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΩΝΑΤΟΣ Η ΦΟΥΣΤΑΤΗ ΔΕΝ ΘΑ ΒΟΗΘΑΓΕ????????

ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΠΡΑΛΟΣ είπε...

ελλειψη του κτατους μας,η αληλεγγυη των συνανθρωπων μας ειναι πολυ μεγαλυτερη...ποσο μαλλον σε ακριτικες περιοχες...κατι πηρε το αυτι μου για καποιο μπαζωμα ενος ρεματος στον Ιαλυσο παντως...

Μύριαμ είπε...

Τρομε η ανθρωπιά υπάρχει ακόμα ευτυχώς, απλά σε μεγάλες πόλεις υπάρχει η αποξένωση και γίνεται όλο και πιο σπάνια, όχι όμως πως δεν υπάρχει η αγάπη και η αυτοθυσία στον συνάνθρωπο μας ακόμα. Φίλε Χρήστο έτσι όπως το άκουσες είναι, ανευθυνότητα και μπάζωσαν πολλά ρέματα και άλλα έχουν να καθαριστούν από τον πόλεμα, τι περιμέναμε λοιπόν; Έπρεπε να χαθούν ζωές για να φιλοτιμηθούν και να ξεκινήσει το καθάρισμα